நிலவோடு ஒரு நாளை கடக்காமல்
விரியாது என் படுக்கை
பகல்போல் வெளிச்சம் கண்டேன்
பல காலம் நிறங்கள் கண்டேன்
இடயிடையே இலக்கம் கண்டேன்
ஒன்றுமொன்றுமாய் மயக்கம் கொண்டேன்
கதவோடு மறையாதே சன்னல்கள் மறுக்காதே
சேவலோடு கடைத் தெருவும் கூவி விட்டது
உணர்ந்துவிட்டேன் உளரிவிட்டேன்
உறவெல்லாம் ஒன்றாய் சேர்க்கும்
உபாயம் கண்டு விட்டேன் கலாபம் ஏந்தி நிற்க்கும்
கனாவில் விண்மீன்கள் நீந்தி போகும்
மின்மினியாய் வேடிக்கை பார்த்தேன்
Comments
Post a Comment