கசக்கிய காகிதங்கள்

நிஜமாக ஒரு கனாவுக்குள் நிழலாக தெரிந்த ரூபம் காட்டு பாதையில் பாட்டு பாடிக்கொண்டு ஒரு பயணத்தில் எதார்த்தமாக என்னிடம் வந்து பாதை கேட்டுவிட்டு கடந்து சென்றது என்னை விட்டு என் வழி மறந்தேன் என்னுயிரே இன்று வரை காட்டு தீயின் வெக்கையின் காந்தலில்

வேலி இல்லா வயலொன்று எனை மேயுதடி , மயக்கம் கொண்டு நானும் சொக்கி நின்றேன் அவள் நித்திரைக்குள் நுழைந்துவிட்டேன்

தென்றல் வீசும் ஜன்னல் ஓரம் கிளையோடு மரமாடும் பாதை வேறு பயணம் வேறு அவள் வந்து போன திசையும் வேறு புழுக்கம் இங்கு தெரியுதடி வசந்தம் போன இடம் தெரியலையே

சேர்ந்தே பூத்த முல்லை மொட்டொன்று செடியை விட்டு பிரியும் போது வலிக்க வேண்டும் என்றா எண்ண பூவுக்கோர் அர்த்தம் உண்டு மாலையில் சேர யோகம் வேண்டும்