கசக்கிய காகிதங்கள்

  எதுவாக இருந்தாலும் இயல்பாக கடந்து போகும் , போக்கான  நிலையை நானும் கொஞ்ச நாளாய் மறந்துவிட்டேன் கொஞ்சம் இடமின்றி பயணத்தின் தடமின்றி கனவுகளில் நிறமின்றி நானும் உன்னை விலகுகிறேன் மனமின்றி தேடலை மனம் விரும்பவில்லை இருந்தும் விட்டு விலகவுமில்லை வேடிக்கையில் வெல்ல முடியாது உன்னை வெட்கத்தில் அல்ல கோபத்தில் வெல்ல முடியாது உன்னை குழைவதில் அல்ல நிதானமாய் ஒரு ஆன்மீக பிரவேசம்

வெள்ளை நீராவி கோலம் அதை மெல்ல திறந்து காணும் ஆர்வம் - அதை கொண்டேன் யானும் ஒரு சாலை சந்திப்பில் அருகில் நின்ற வாகனத்தில் ஒரு குழந்தை பாட்டு அது மெல்ல என்னை பார்த்து திருப்பி கொண்டதாய் நினைத்து என்னையும் செய்ய சொன்னால்  தவம் அதன் பெயர் 

மழைக்காக ஒதுங்கவில்லை மழையென்று ஒதுங்கி நின்றேன் மின்னல் கண்களில் பூக்க கண்டேன்  சாரல் சன்னலை தாண்டவில்லை படகெல்லாம் கரைகளை சேரவில்லை வானம் இன்னமும் அவ்வப்போது மத்தளம் இட்டது மண் வாசனை நினைவில் உள்ளது அதை மறவாமல் நடையை கட்டினேன் ஒரு ரோஜா பாலைவனத்தை  நோக்கி

கொஞ்சமாய் எடுத்து வைத்த கொப்பரை மனமும் செக்குக்கு இளைப்பாற ஒதுங்காத உன் பார்வை அதில் ஒன்றாமல் இருக்க என்னால் கலங்காத கடல் உப்பாய் உவர்த்தாலும் உள்ளங்கையால் முழுக்க கன்னம்தான் கொஞ்சம் மறைக்க சிவந்தால் என்ன நான் சிலையாக இன்னும் கொஞ்ச காலம் நிலைக்க